Utopie z dawnych czasów to opowiadania, które zostały napisane w stanie wojennym (w latach 1982-83). Miały być satyryczną i przewrotną ilustracją ówczesnego bytowania.
Utopie z dawnych czasów miały ukłuć (co nieco) ówczesnych włodarzy i ich wielbicieli, jednak przeleżały na strychu wiele lat. Po wielu latach autor dostrzegł ich drugie dno. Ilustrują równocześnie cechy ludzkiej natury. A że czasy internetomanii stworzyły możliwości wydawnicze, to autor postanowił zabawić pokolenie postkomunistyczne płodami swojej wyobraźni. Niech trochę wczuje się w anomalia tamtej epoki.
Geneza „Kudłatego” jest dość osobliwa. Autor zasłyszał od przyjaciółki ciekawą anegdotę o tym, że pewien członek ówczesnej partii PZPR, pod wpływem atmosfery solidarnościowej, aby wykupić się z win ideologicznych, postanowił z tej partii się wypisać. Uznał jednak, że to nie bohaterstwo. Poszedł więc o krok dalej i postanowił „rozbić” w swoim zakładzie pracy cała komórkę partyjną. Odwiedzał przyjaciół i namawiał ich opuszczenia szeregów partii, w wyniku czego komórka zakładowa przestała istnieć. Wiadomość ta stała się dla autora bodźcem do przedstawienia tego zdarzenia w formie „pisemnej”. Po głębszych rozmyślaniach wynurzył się z tego zwycięsko „Kudłaty”. Tak to rzeczywistość, w której się wtedy żyło, stała się inspiracją do powstania opowiadania, a pozostałe utwory to dzieło czystego natchnienia.
A może alegorie, zawarte w podtekstach tych historii pasują i do dzisiejszych czasów Wszak nie odbiegają one znacząco od tamtych!
Zapoznaj się z darmowym fragmentem
Książka dostępna w formatach: