Jedna z pięciu opowiada historię Anastazji, która prowadzi normalne życie nastolatki. Niewątpliwie wszystko się zmienia. Wydaje się, że jedna chwila wystarcza aby całe życie dziewczyny wywróciło się do góry nogami.
Jedna z pięciu to książka z gatunku romansu fantastycznego. W związku z tym wiele powieści wprowadza do opisu współczesnego życia obdarzone nadnaturalnymi lub magicznymi mocami istoty, ludzi albo emocje np. strach przed nieoczekiwanymi zjawiskami nadprzyrodzonymi. Bez wątpienia niektóre, zgodnie z założeniami gatunku, skupiają się na wątku miłosnym, zwracając mniejszą uwagę na elementy świata alternatywnego. Niewątpliwie inne drobiazgowo budują alternatywną rzeczywistość; pojawia się np. system oparty na magii czy cywilizacje pozaziemskie.
Podobnie tutaj, bohaterka dowiaduje się o jakiejś legendzie, która jest z nią związana. Podczas trwania zaklęcia, Stazja zdobywa nowych przyjaciół, którym może zaufać. Poznaje miłość swego życia, osobę, która ją pokochała taką jaką jest. Razem przeżywają cudowne chwile, niebezpieczne przygody. Muszą walczyć o swoje życie. Wszystko wiąże się z legendą, która nie jest prosta do odczytania. Czy prawdziwa miłość przetrwa wszystko? Czy magia to coś wystarczającego by przeżyć? A co jeśli koniec czegoś okaże się końcem wszystkiego?…
Urszula Napierała (ur. w 1996) to urodzona w Poznaniu, spokojna romantyczka. Obecnie uczęszcza do liceum ogólnokształcącego Sióstr Urszulanek SJK w Pniewach. Jest najstarsza z trójki rodzeństwa. Zamieszkuje w podpoznańskiej wsi. Jej pasją są konie i wszystko, co ich dotyczy. Oprócz jazdy konnej, lubi rysować, słuchać muzyki, poznawać ludzi z całego świata. W przyszłości chciałaby posiadać stadninę koni, kochającą rodzinę i szerokie grono czytelników jej książek. Jest właścicielką konia Galena i psa Mike.
Bajki, Bolesław Londyński pisał także pod pseudonimami: M. Rościszewski oraz Bruno Las. Urodził się 5 stycznia 1855 w Radzyniu Podlaskim a zmarł 30 września 1928 w Poznaniu. Był autorem tłumaczeń na język polski (przełożył m.in. Cyrano de Bergeraca”) oraz autorem wielu podręczników dobrego wychowania i bajek dla dzieci.
Dlatego miło nam zaprosić Państwa do zapoznania się z kolejnymi bajkami Bolesława Londyńskiego. Bajki te nadają się idealnie do czytania naszym pociechom. Czytanie dzieciom bajek ma niezmiernie istotny wpływ na rozwój umysłu i osobowości dziecka. Czytanie w dobie XXI wieku jest ważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. Dlaczego? Ze względu na szybką dezaktualizację danych, szybkie przyrastanie nowych informacji oraz swoistą „lawinę informacyjną”, jaką serwują nam media. Niestety, dzieci XXI wieku wychowują się w kulturze telewizyjnej, która nie tylko nie rozwija u maluchów myślenia i koncentracji uwagi, ale dodatkowo znieczula na agresję i wywołuje u niejednego małego widza lęki i niepokoje. Wydaje się, że sięganie po książki naszych babć czy mam jest staroświeckie. Badania naukowe potwierdzają jednak, że czytanie dzieciom bajek ma zbawienny wpływ na psychikę malucha i stymuluje rozwój poznawczy szkraba.
Spis treści:
Jelonek Jutrzenka Czapka-niewidka Frankowe szczęście Podrzutek Triumf słońca Błędny ognik Historia małej Nefry i jej ulubieńca Pepa
My, ludzie z planety Ziemia, to zbiór siedmiu opowiadań utrzymanych w konwencji fantastyki. Nie stanowią one całości, lecz mają wspólny mianownik. Akcja wszystkich opowiadań toczy się na Ziemi ‒ skupiają się one na człowieku, jego przeżyciach, rozterkach i problemach.
Bez wątpienia „Odyseja terrańska” jest wyobrażeniem początków życia na Ziemi. Składa się z trzech epizodów. Istotnie opowiadanie zwraca uwagę na cykliczność powstawania i niszczenia życia. Pokazuje jak dużą rolę w tym procesie odgrywać może przypadek.
Niewątpliwie „Skazany na samobójstwo”, to ponura wizja przyszłości w której skazańcy sami wymierzają sobie sprawiedliwość. W związku z tym groźnych przestępców skazuje się na karę samobójstwa, która jest odpowiednikiem, ogólnie nieuznawanej, kary śmierci.
Wydaje się, że „Być bohaterem” to nieco humorystyczna historia, w której Supermeni zatrudniani są na etatach państwowych, aby nieść pomoc ludziom w sytuacji zagrożenia.
W opowiadaniu „Krasnale” poruszono problem współistnienia obok siebie dwóch inteligentnych cywilizacji. Rasa krasnali toczy walkę z siłami bezpieczeństwa, które chcą zlikwidować wszelkie ślady jej istnienia.
Opowiadanie „Światło w tunelu” rozpoczyna się w momencie śmierci głównego bohatera. Jego dusza odłącza się od ciała, podąża tunelem w stronę światła i spotyka Boga. Jednak nie jest to spotkanie, jakiego oczekiwał.
W opowiadaniu „Wojna, której nie było” przedstawiony jest proces manipulacji społeczeństwem. Główny bohater, imigrant wcielony do wojska, ucieka z frontu, by odnaleźć matkę. Odkrywa, że wojna w której bierze udział, w rzeczywistości się nie toczy.
Kończąc, ostatnie z opowiadań, „Pożegnanie z Marsem”, porusza problem blokowania dostępu do informacji, mogących wpływać na los ogółu.
Jarosław Bloch (ur. 1975 w Katowicach). Z wykształcenia geograf, absolwent Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego. Obecnie nauczyciel i wychowawca w VI Liceum Ogólnokształcącym w Katowicach. Z zamiłowania pisarz i fotograf. Miłośnik górskich wędrówek. Społecznik. Prowadzi bloga o tematyce edukacyjnej pt. „Co z tą edukacją?”. Futurysta. W swojej twórczości podejmuje temat roli człowieka w zmieniającym się świecie.
Dziecko nie jest twoją własnością powstał głównie w oparciu o własne doznania autorki, te z dzieciństwa, kiedy sama doświadczała przemocy fizycznej i psychicznej ze strony swojej matki oraz bierności ojca. Jak i te kiedy sama została matką dwójki dzieci. Bazując na własnych uczuciach już jako dziecko obiecała sobie, że stworzy o wiele lepsze dzieciństwo swoim dzieciom. Opracowała własne metody wychowawcze, które jak do tej pory przyniosły sukces.
Dziecko nie jest twoją własnością przedstawia właśnie te metody. W chwili obecnej jej dzieci maja 15 i 12 lat i choć nie są idealne, nie sprawiają problemów typowych dla dorastającej młodzieży. Są dziećmi szczęśliwymi i widzą świat pozytywnie, skupiając się na tym, co jest w życiu wartościowe. Z jednej strony ebook stanowi formę oczyszczenia z traumatycznych przeżyć z przeszłości, rozliczenie się z tym, co spotkało ją ze strony swoich rodziców. Ale również próbę podzielenia się swoimi spostrzeżeniami oraz uświadomienia czytelnikom, że dziecko też jest człowiekiem, który myśli i czuje.
Autorka nie ujawnia tutaj wszystkich złych sytuacji jakich doświadczyła w swoim życiu ze strony matki. Jednak tylko część tych , które miały największy wpływ na wychowanie jej własnych dzieci. Nie użala się nad sobą ale wyciąga jak najwięcej wniosków z błędów swoich rodziców. Wielokrotnie porównuje sytuacje, które pamięta z własnego dzieciństwa do podobnych sytuacji, które zdarzyły się z udziałem jej dzieci. Porównóje też reakcje jej matki ze swoimi reakcjami. Uświadamia czytelnikom jak olbrzymi wpływ na wspomnienia własnych dzieci i na kształtowanie ich osobowości mają dorośli. A wielu rodziców o tym zapomina. Podpowiada też jak ustrzec się od bycia toksycznym rodzicem i jak lepiej zrozumieć swoją pociechę. Ze względu na fakt, że z czasem rośnie i staje się coraz bardziej niezależną jednostka.
Ebook uczy świadomości i spojrzenia na własną osobę i postępowanie ze swoim dzieckiem z dystansu.
Podaje również wiele prostych, podstawowych zasad, które według autorki, jeśli będą zastosowane, zapewnią zdrowe relacje nie tylko na okres dzieciństwa ale również na całe życie. Autorka uświadamia czytelnikom, że rola rodzica jest najtrudniejszą w życiu. Wymaga wielu poświęceń, nauki oceny własnych czynów i respektowania tej małej istoty od dnia jej narodzin. Ponieważ sama zdecydowała na zerwanie kontaktów z najbliższą rodziną doskonale zdaje sobie sprawę, jak ciężko jest podjąć taka decyzję. Lecz również jeszcze ciężej tkwić w chorych relacjach. Ebook jest zarówno dla młodych rodziców, jak i dla tych których pociechy dawno “wyfrunęły z rodzinnego gniazda”. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Wpływ na powstanie ebooka miały również niektóre tragedie gdzie dzieci umierały będąc ofiarami znęcania się nad nimi przez własnych rodziców. O wielu takich przypadkach było głośno w mediach. Również obserwacje zachowań znajomych autorki i ich dzieci. Historia małego Daniela Pełki z Coventry w Wielkiej Brytanii. Czy innego dziecka z Birmingham zagłodzonego na śmierć. Bardzo głośna sprawa 17-miesięcznego chłopca, znanego opinii publicznej jako “Baby P” oraz wiele innych, podobnych historii również z Polski, dowodzą jak wielu jest nieświadomych rodziców, którzy powinni najpierw sami wiele się nauczyć zanim zdecydują się na wychowywanie dziecka.
Historie okrucieństwa wobec dzieci szokują, ale mało kto wyciąga z nich odpowiednie wnioski i podda się chwili refleksji nad własnym postępowaniem. A przecież pomimo tego, że jesteśmy dorośli, trzeba pamiętać, że wciąż jesteśmy tylko ludźmi, którzy również popełniają błędy. Wielką sztuka jest do tych błędów się przyznać i je naprawić, a ten ebook pomoże w zrozumieniu, że to żaden wstyd.
Anna Miller urodziła się i wychowała w typowej małej miejscowości,
gdzie każdy każdego znał a przed sąsiadem niczego się nie ukryje. W wieku 19 lat zgwałcona w drodze z uczelni, od rodziny nie otrzymała żadnego wsparcia ponieważ rodzice jej nie uwierzyli. Annie bardzo pomógł chłopak, a obecnie mąż i to dzięki niemu doszła do siebie po tym traumatycznym wydarzeniu. W wieku 20 lat wyprowadziła się z domu, wyszła za mąż a rok później urodziła syna. Wtedy też zaczęła coraz bardziej wspominać wszystko to, co działo się kiedy była dzieckiem. Jak była traktowana przez własnych rodziców. Trzy lata później urodziła córkę, i w tym samym roku ukończyła studia na Politechnice Świętokrzyskiej. Wspólnie z mężem postanowili wyjechać do Wielkiej Brytanii.
Jak zawsze w takich przypadkach początki nie były łatwe, najpierw pracowała tylko Anna, a mąż zajmował się dziećmi. Po dwóch latach nastąpiła zmiana: mąż zaczął pracować a Anna opiekowała się dziećmi i próbowała swoich sił jako tłumacz. Zdecydowała się poświęcić swój czas na wolontariat w brytyjskiej policji. Najpierw pomagała w miejscowym komisariacie w sprawach dotyczących Polaków. Po krótkim czasie przeniosła się do biura do spraw wypadków drogowych. Po kilku miesiącach zaoferowano jej kontrakt i w policyjnej administracji pracuje do dzisiaj. Dzieci Anny mają obecnie 15 i 12 lat i Autorka przyznaje, że jej metody wychowawcze przyniosły sukces. Oboje są świadomi istniejących zagrożeń i wiedzą jak ich unikać. Potrafią się zachować w szkole, słuchają nauczycieli i nie sprawiają kłopotów. Największą dla Anny nagrodą jest moment, kiedy dzieci mówią, że jest dla nich najlepszą mama na świecie.
Pisane na maszynie to zbiór opowiadań, który jest owocem pasji pisarskiej Autora. Książka zawiera pięć historii, które mimo pozornie różnej tematyki, posiadają wspólny element jakim jest śmierci w życiu człowieka.
Pisane na maszynie to zbiór opowiadań i w zbiorze tym znajdziemy między innymi historię miłości dwójki ludzi. Miłości czystej, niewinnej, która wydarzyła się w trudnym czasie wojny. Inne z opowiadań przedstawia historię człowieka, który poświęcił kobietę, którą kochał, swoich przyjaciół i znajomych dla marzenia. Jest też historia małego chłopca, który jest nieuleczalnie chory. Być może dlatego chce przez swoją twórczość pisarską zostać zapamiętany, by pozostawić po sobie ślad na ziemi.
Jedno z opowiadań jest dla Autora szczególnie bliskie. Autor dedykuje je ludziom, którzy próbują zrozumieć osoby poszukujące własnego miejsca, którzy często wybierają niewłaściwe ścieżki.
Andrzej Wardyn to przede wszystkim niespokojny duch, który mógłby nieustannie wyruszać w drogę. Jego ulubionym środkiem transportu są własne nogi. Jak sam uważa, idąc można zobaczyć najwięcej. Jego ukochanym miejscem na ziemi są Kaszuby. Wychowany w tradycyjnej kaszubskiej wsi, oplecionej siecią rzek i jezior, jako doskonały środek transportu uważa również kajak. Zwłaszcza wtedy gdy nad brzegami zjawiają się turyści, uwielbia wsiadać do swojej łodzi i znikać, korzystając z wodnych przesmyków, które pokazał mu dziadek . Gdy już musi wyruszyć w dalszą podróż, najczęściej wybiera autostop, gdyż tak może spotkać ciekawych ludzi.
Posiada wiele pasji, ale najważniejszą z nich jest fotografowanie przyrody. Fotografią zajmuje się od dziewięciu lat. Został laureatem wielu konkursów fotograficznych. Pod wpływem fotografii postanowił rozszerzyć swoją wiedzę o techniki rysunku i malarstwa. Jednak wszystkim tym zajmował się w przerwach od pisania. Zaczął od spisywania historii, które opowiadał mu dziadek i znajomi w blasku ogniska, gdzieś w leśnych obozowiskach. Potem zaczął spisywać własne historie z czasów pracy w agencji ochroniarskiej oraz wszelkich innych zawodów, które wykonywał (a było ich sporo). Dziś po trzynastu latach pisania nie wyobraża sobie żyć bez niego. Pisanie jest dla Autora odskocznią od świata codziennego, którym jest dla niego życie drwala.
Zielona Kula to kolejna książkaJeanne Davenport. Jest ona kontynuacją przygód bohaterów, z którymi poznaliśmy się w poprzedniej książce Autorki, Wybrańcy.
Zielona Kula to kontynuacja przygód Theo. W związku z tym spotykamy go gdy po tragicznej śmierci Líi. Bez wątpienia Theo pogrążył się w apatii i żałobie. Całkowicie odsunął się od dawnych przyjaciół i obowiązków. W nielicznych przebłyskach świadomości szukał sposobu, aby jego ukochana powróciła do świata żywych. W tym celu był gotów absolutnie na wszystko, nawet na narażenie życia przyjaciół, którzy zaofiarowali mu pomoc. Za sprawą mitycznej Zielonej Kuli Lía zmartwychwstała, ale nie była taka jak dawniej. Dlatego nic nie było takie jak dawniej. Dawni wrogowie stali się cennymi sojusznikami, a dawni przyjaciele śmiertelnymi wrogami. Po tym jak pradawny artefakt uległ zniszczeniu, Theo wraz z przyjaciółmi wyruszył na niebezpieczną misję, której celem było ocalenie świata przed zagładą. Finał tej wyprawy w znacznym stopniu wpłynął na wszystkich bohaterów.
Jeanne Davenport urodziła się (ponad 30 lat temu) w Warszawie, w której obecnie mieszka. Przygodę z pisarstwem rozpoczęła ok. 2010 roku. Debiutowała książką Wybrańcy. Zielona Kula jest jej kontynuacją. W planach jest trzecia i ostatnia część przygód.
Poza pisaniem książekJeanne prowadzi bloga. Jest zagorzałym kibicem Realu Madrid (w miarę możliwości jeździ na mecze „Królewskich”), uwielbia filmy, książki Jules’a Verne’a i Jack’a London’a. Pasjonuje się historią i archeologią. Z licznych wojaży przywozi pocztówki, które kolekcjonuje, a także niezliczoną ilość zdjęć. Pasjonują ją głównie krajobrazy. Część z nich służy jako inspiracje, bądź tło do kolejnych powieści.
Bajeczki do poduszeczki autorstwa Haliny Mrozińskiej ukazały się 17 grudnia 2013 r. Autorka bajek jest jednocześnie ich ilustratorką. Wspaniałe rysunki znakomicie uzupełniają cudowne wierszyki.
Bajeczki do poduszeczki to bajeczki, które czyta się lekko i wspaniale. Autorka w ich treść włożyła wiele serca a chyba jeszcze więcej w przepiękne, własnoręcznie wykonane ilustracje. Każdorazowo, otwierając Bajeczki… dla dzieci, wkraczamy w magiczny świat, wspaniałyych postaci i zdarzeń jakby ze snu. Utkane z okruchów snów obrazy wciągają nas w kolorowy świat, pełen dobra i zła, ukazujący właściwe sposoby postępowania, a przy tym zachwycający swoją prostotą.
Halina Mrozińska urodziła się 19 czerwca 1932 roku w rodzinie znanego poznańskiego grafika i nauczycielki tańca towarzyskiego. Ukończyła szkołę plastyczną w Poznaniu i tu, oddając się artystycznym pasjom, spędziła prawie całe swoje życie. Będąc już na emeryturze przeniosła się do domku letniskowego. W ukochanym Imielnie, pomimo ciężkiej choroby, nadal malowała i pisałą. Na dwóch kolejnych wystawach prezentowała swoje prace malarskie i twórczość dla dzieci i dorosłych, udowadniając w ten sposób, że nigdy nie należy rezygnować ze swoich pasji.
Wielkim marzeniem Pani Haliny było, aby jej wiersze i bajki trafiły do rąk najmłodszych dzieci. Z wielką więc przyjemnością przekazujemy niewielką część jej twórczości. Każdy wiersz zawiera morał, co czyni je atrakcyjnymi i wyjątkowymi. W czytelny i zrozumiały sposób z wolna otwiera się przed najmłodszymi świat, w który dopiero wkraczają. Życzymy przyjemnej podróży po stronach książki, wszystkim tym, którzy zechcą ją otworzyć.
Halina Mrozińska odeszła 22 lutego 2013 roku pozostawiając to, co z największą przyjemnością pragniemy zaprezentować dzieciom, spełniając jej ostatnie marzenie.
A dusza obrazy maluje… to najnowszy tomik poezji Agaty Rak. Od 14. grudnia 2013 r. dostępny jest w największych księgarniach internetowych.
A dusza obrazy maluje... to najnowszy tomik poezji Agaty Rak, która mieszka w Będzinie. Autorka haiku, haiga, wierszy i aforyzmów, współautorka kilku antologii, laureatka konkursów na portalach internetowych.
Ponieważ haiga jest jak warkocz, splatają się w nim trzy pasma: wiersz, obraz i kaligrafia. Haiga najczęściej kojarzona jest z popularną nie tylko w Japonii, ale i na całym świecie formą wiersza haiku. Już samo słowo haiga wskazuje na słuszność takiego toku myślowego; składa się ono z dwóch cząstek: hai (od haiku) oraz ga (jap. obraz, malarstwo). Ale sztuka haiga odnosi się nie tylko do tego charakterystycznego siedemnastozgłoskowca (choć w takiej konfiguracji jest najczęściej spotykana). Ponieważ praca nad haiga to praca plastyczna zespolona z tekstem, któremu towarzyszy (a raczej – obie te formy uzupełniają się i przenikają). Jak twierdzi Pani Agata, komponowanie poezji może służyć podtrzymaniu sprawności umysłowej i daje poczucie radości tworzenia. Autorka często korzysta z okazji aby wyrazić emocje za pomocą haiku.
Na co dzień zajmuje się terapiami naturalnymi między innymi Reiki; astrologią; szaradziarstwem; malowaniem obrazów według zasad “vedic art” choć nie tylko oraz rękodziełem.
Wielbicielka spokoju, książek, kotów, natury i domowego zacisza.
Tomik, który trafia w ręce czytelników to bardzo osobisty tomik. Daje się być pisany emocjami oraz refleksją. Ponadto zapiski autorki wydają się dość intymne, pisane pod natchnieniem lub pod wpływem jakiegoś impulsu.
Kruszynka opowiada o cierpieniu, jakie doznaje mała dziewczynka chorująca na śmiertelną i rzadką chorobę.
Kruszynka pokazuje także, w jak ciężkiej sytuacji znajdowała się jej matka, jak zachowywało się społeczeństwo, które otaczało te dwie osoby. Brak empatii to wielka przeszkoda w utrzymaniu harmonijnych relacji z innymi, ale także z samym sobą. Każde z nas to różne rzeczywistości, które wzajemnie na siebie wpływają, uzupełniają się i determinują. To, że posiadamy niską zdolność rozumienia innych, wskazuje, że najprawdopodobniej nie rozumiesz w pełni siebie.
Indywidualizm i niezdolność do przyjęcia nowego punktu widzenia to cechy, które ostatecznie prowadzą do niekonstruktywnych zachowań. Zarówno samo życie i jak i nasze myśli oraz świat uczuć są bardzo zubożone, kiedy nie ma empatii. Niektórzy nie są tego świadomi, a nawet mylą empatię z pewnymi cechami hojności lub dystansu. Dlatego ważne jest, aby porozmawiać o pewnych oznakach, które ujawniają brak empatii
Poprzez ten tekst Autorka pragnęła pokazać, że trzeba z odwagą przechodzić przez przeciwności losu, nie poddawać się. Okazuje się jednak, że większość ludzi woli stać obok, uciec od problemów. Chcieliby by było zawsze dobrze i idealnie, a jakieś ludzkie “wyjątki” nie pasujące do reszty najlepiej odstawić na bok.
Jest to kolejna książka Doroty Gąsiorek Drzymały. Dwie poprzednie to “Alfabet dziecka poszukującego” oraz “Myśli i lęki małego człowieka“. Utwory Pani Doroty poruszają tematy związane z problemami międzyludzkimi, a zwłaszcza ukazują problemy małych dzieci, które bardzo często stają się właśnie problemami dla swoich rodziców, którzy je później porzucają. Obecną książką Autorka chce przypomnieć o ważnych wartościach, które niesie ze sobą rodzina, która jest niezbędna do prawidłowego rozwoju i życia człowieka.
Dorota Gąsiorek Drzymała wraz z mężem prowadzi zawodową rodzinę zastępczą. Ma pod opieką trójkę dzieci, a także dwójkę własnych, już dorosłych dzieci.
Bajki słowiańskie, to zbiór najpiękniejszych opowieści i legend przekazywanych przez naszych przodków. Przez stulecia snuli fascynujące opowieści o powstaniu świata, narodzinach człowieka. O postępkach i sporach słowiańskich bogów.
Bajki słowiańskie były przekazywane z pokolenia na pokolenie mity pomagały zrozumieć zjawiska zachodzące w przyrodzie i miejsce człowieka w otaczającym go świecie.
Słowianie to najliczniejsza etnicznie i językowo indoeuropejska grupa ludności w Europie, zamieszkująca głównie środkową, wschodnią i południowo-wschodnią część tego kontynentu. W dawnym hermetycznym i tradycyjnym świecie prawdopodobnie ubierano się tak samo, mówiono tym samym językiem i wyznawano te same obyczaje. Byłeś po prostu uczestnikiem swojej kultury, która dodatkowo spajała cię ze swoim środowiskiem. Do tego twoją tożsamość potwierdzały rytuały przejścia takie jak postrzyżyny i zapleciny oraz małżeństwo a być może wcześniej była to Noc Kupały. W takiej sytuacji było niezwykle mało prawdopodobnym aby nie odczuwano też poczucia tożsamości ze swoją grupą i miejscem urodzenia.
Zwyczajowo Słowianie dzielą się na: wschodnich (Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini), zachodnich (Polacy, Czesi, Słowacy, dawniej Słowianie połabscy) i południowych (Serbowie, Chorwaci, Słoweńcy, Macedończycy, Bułgarzy). Jak każda społeczność Słowianie mieli swoje legendy i bajki. W roku 1932 ukazała się książka zawierająca bajki ludów słowiańskich. Zebrał je, przetłumaczył i wydał w formie książki Bolesław Londyński. Pisał także pod pseudonimami: M. Rościszewski i Bruno Las. Londyński (ur. 5 stycznia 1855 w Radzyniu Podlaskim a zm. 30 września 1928 w Poznaniu) – to polski tłumacz i pisarz, autor wielu podręczników dobrego wychowania i bajek dla dzieci.
Ebook zawiera 35 bajek! ZAPRASZAMY DO ZAKUPU !!!
Ebook dostępny we wszystkich dobrych księgarniach internetowych
